Co to jest Zespół Aspergera?
Zespół Aspergera jest poważnym zaburzeniem neurorozwojowym. Osoby te mają problem ze rozumieniem intencji i zachowań innych osób, komunikowaniem się, dzieleniem się swoimi zainteresowaniami oraz kontrolą własnych zachowań.
Zespół Aspergera jest uznawany za łagodniejszą formę autyzmu dziecięcego. Jednak nawet najlżejsze formy autyzmu mogą być przyczyną poważnych problemów w życiu osób nim dotkniętych oraz ich rodzin. Zespół Aspergera i autyzm należą do spektrum zaburzeń autystycznych.
Osoby z Zespołem Aspergera doświadczają trudności związanych z autyzmem w odmienny sposób i w innym natężeniu. Dla niektórych z nich komunikacja, relacje społeczne, abstrakcyjne czy empatyczne myślenie są dużo łatwiejsze.
W niektórych przypadkach zaburzeniom autystycznym towarzyszą trudności w uczeniu się. W przypadku osób z Zespołem Aspergera, ich poziom inteligencji jest zazwyczaj średni lub ponadprzeciętny. Często posiadają one umiejętności, które są bardzo cenione w miejscu pracy.
Ponadto, nie każda osoba z Zespołem Aspergera uważa, że jej odmienny sposób myślenia jest zaburzeniem. Niektóre z nich uważają, że ich umysł działa po prostu inaczej, wcale nie gorzej niż umysły innych ludzi.
Podobnie jak autyzm, Zespół Aspergera jest niepełnosprawnością, która często pozostaje niewidoczna. I podobnie jak autyzm trwa całe życie.
Trudności z komunikacją.
Wiele osób z Zespołem Aspergera potrzebuje towarzystwa i czerpie radość z kontaktów międzyludzkich. Jednak bardzo często mają one problemy ze zrozumieniem myśli, opinii, przekonań i emocji innych ludzi. Osoby z Zespołem Aspergera mogą też komunikować się w niekonwencjonalny sposób, na przykład mówiąc cały czas głośno lub cały czas cicho. Mogą też nie zwracać uwagi na reakcje słuchaczy mówiąc bez przerwy, niezależnie od zainteresowania otoczenia. W związku z tym mogą być odbierane jako aroganckie, egocentryczne i obojętne. To dodatkowo utrudnia im nawiązywanie i utrzymywanie relacji społecznych z ludźmi, którzy nie są świadomi ich problemów.
Trudności z interakcjami społecznymi.
Osoby z Zespołem Aspergera mogą nie rozumieć instynktownie zasad życia społecznego i czasem trzeba im je wytłumaczyć. Ich wypowiedzi często wydają się być nieadekwatne do sytuacji i hierarchii społecznej, mogą na przykład odnosić się tak samo do kolegi i do dyrektora. Mimo to, wiele osób z Zespołem Aspergera ma świadomość, że ich zachowanie może wywoływać nieporozumienia. Mogą wtedy prosić o potwierdzenie, czy to, co mówią i robią jest do zaakceptowania.
Trudności z wyobraźnią społeczną.
Trzecie zaburzenie związane z Zespołem Aspergera jest nazywane „brakiem wyobraźni” . Dotyczy to trudności z:
- abstrakcyjnym myśleniem (np. rozumieniem porównań, metafor czy żartów),
- przyjmowaniem nowych pomysłów,
- rozumieniem myśli i uczuć innych osób,
- wyobrażaniem sobie siebie w przyszłości,
- wychodzeniem z inicjatywą.
Określenie „brak wyobraźni” jest jednak mylące, ponieważ wiele osób z Zespołem Aspergera ma bardzo żywą wyobraźnię. Mogą mieć jednak tendencje do rozwijania wąskich, obsesyjnych zainteresowań .
Jak je rozpoznać? Czy wyglądają inaczej niż wszyscy?
Wyglądają tak jak wszyscy, choć są trochę nieśmiali i czasem niezgrabnie się poruszają. Zazwyczaj nie podążają za trendami mody. Jednak ich odmienność widać dopiero przy bliższych kontaktach. Osoby z Zespołem Aspergera często rozmawiają nieodpowiednim tonem głosu albo na temat nieadekwatny do sytuacji. Czasami unikają też patrzenia w oczy.
Czy są nadwrażliwe?
Często wykazują nadwrażliwość na dźwięki, smaki, zapachy i obrazy. Bodźce sensoryczne, które większość ludzi potrafi przefiltrować, mogą okazać się bardzo trudne dla osoby z Zespołem Aspergera i wpływać negatywnie na jej zdolność do koncentracji.
Czy mogą uczyć się w szkole?
Większość osób z Zespołem Aspergera ma przeciętne lub ponadprzeciętne zdolności intelektualne, co oznacza że są w stanie przyswajać program merytoryczny obowiązujący w szkołach masowych. Osoby z ZA często doświadczają trudności w kontaktach z innymi uczniami. Potrzebują treningu umiejętności społecznych oraz pomocy asystentów w komunikacji i nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami (nauczycieli wspomagających).
